Dynastia Almorawidów
Potocznie nazywana "Al Mourabitin", dynastia ta wywodzi się z berberyjskich plemion Lamtuny i Judalli, które przeszły na islam w IX wieku. Podążając za tą ideologią i religijnym powołaniem, Almorawidowie, kierowani przez swojego przywódcę Abdallaha Ibn Yassina, stworzyli solidną i religijną wspólnotę, która osiedliła się w 1048 roku w obozowym mieście w Senegalu. W tym czasie odbyło się kilka wypraw wojskowych w celu wypędzenia nie-islamskich plemion z Senegalu, w kontekście świętych wojen pod wodzem Yahya z plemienia Lamtuna. Później udało im się podbić północ. Pod przewodnictwem Abu Bakra Ibn 'Umar al-Lamtûni, a następnie Yusufa Ibn Tashfîna w latach 60. ubiegłego wieku, Almorawidom udało się również zdominować cały Maghreb, a nawet Al-Andalus, wypędzając chrześcijańskich królów i gromadząc islamskich przywódców. Pod koniec XI w. dynastia Almoravidów rządziła obszarem hiszpańsko-maghrebowskim, przekazując sunnickie, jednoczące wartości islamu.